Tüketiyoruz

Önce domatesler bozuldu ya da ilk onu fark ettik. Sonra dostluklar, arkadaşlıklar, ilişkiler… Her geçen gün biraz daha azalıyoruz ve çokça tüketiyoruz.

İtiraf etmeliyim ki yalnız başıma izlediğim bir Yeşilçam filminde hala gözlerim dolar. Bugünün teknolojisiyle kıyaslarsak, o zamanın imkansızlıklarıyla o duyguyu bizlere nasıl geçirebilmişler ve hala nasıl istisnasız her televizyonda yayınlandığında arkadaşlarımdan; “Süt Kardeşler, Kanal A”, “Tosun Paşa, Kanal B” şeklinde mesajlar geliyor, ben asıl ona şaşırıyorum. Ben, sen, o, hepimiz hala kahkahalarla, gülme krizleriyle izliyoruz bu filmleri.

Sır Ne?

42 yıl önce yapılan bir işi (Süt Kardeşler, 1976) sıkılmadan, bıkmadan tekrar tekrar izlemek de nedir? Nasıl tükenmiyor gerçekten anlamıyorum? Bunun sırrını çözecek olan kimse, mutluluğun formülünü bulacak kişidir. Düşünsenize, bu durumu çözmüşsünüz ve bir üründe kullanıyorsunuz. Ürüne ilgi hiç bitmiyor ve 7’den 70’e herkese hitap ediyor!.. (Umarım ben bulurum 🙃)

Gelecek Kaygısı

Nasıl hayatımızı idame ettiririz ya da nasıl daha rahat ve daha lüks yaşarız, bunun derdindeyiz. Çok saçma yaşlanıyoruz. Önceliklerimiz, yaşantımıza ciddi anlamda yön veriyor. Zengininden fakirine, yaşlısından gencine hep endişeli bir gelecek kaygısı…

Kaygının, stresin olduğu ortamlarda da kabul edelim ki artık hiç birşey üretemiyoruz. Bana, son 5 sene ya da gelin şunu biraz daha abartıp son 15 sene diyelim, son 15 sene içinde yapılmış ve 30-40 yıl sonra; söz yazarıyla, bestecisiyle anılacak, tekrar tekrar dinlenecek bi şarkı söyleyebilir misiniz? Ya da tekrar tekrar, bıkmadan izlenecek bir film? Klasiklere aday olabilecek bir kitap?

Yeni Akım

Hayatımızın tam olarak merkezi olan sosyal medyada, şimdilerde çok fazla kullanılan bir deyim var; Yeni Akım. Komiklik akımı, üzüntü akımı, o an dile pelesenk olmuş bir söz ya da şarkı akımı… Bu kelimenin kullanılmasının sebebi, adı üstünde akıp geçiyor, anlık yani. Maksimum 1 ay, o da cok komik ya da cok herneyse…

Sadece Tüketiyoruz

Farkında degiliz ama fena şekilde tüketiyoruz. Sadece teknoloji anlaminda ilerliyoruz (ki o da bizim teknolojimiz değil, biz sadece kullanıcıyız.) ama teklonojinin hayatımızdan alıp götürdüklerinin farkında değiliz. İnsana yatırım yapmayan, yetiştirdiği insanların emeğine saygı duymayan, düşünen ve üreten insanların yerine, her söylenene biat eden insanların olduğu bir ülke olduk. Her geçen gün değerlerimizden biraz daha vazgeçiyor ve fazlasıyla yozlaşıyoruz.

Mehmet Uğur