Kalamış yıllarını yazmıştım ya daha önce [1, 2] oradan aklımda kalan anılardan bir tanesi de orta okul yıllarından. Hani annelerimizin günleri olurdu ve okuldan geldiğimizde annemiz evde olmazdı da günde olurdu yaa, işte o yıllar…
Evde yalnız bırakılabilecek kadar büyümüşüm ama Süheyla o kadar titizdi ki, mutfakta yalnız bırakılacak kadar büyümek için daha yıllar vardı önümde. Annemden başkası mutfakta bir şey yaparsa, bu bizim evde kıyamet sebebiydi o yıllarda.
İşte benimki de onlardan. Düşünsene bir kere, bütün gün okulda koşturmaktan yorulmuşsun (kimi kız kovalar veya manitayla takılır ki ben hiçbirini bilmem arkadaşlar anlatıyordu ☺️☺️); eve gideyim de, şöyle güzel birseyler yiyip yatayım modundasın. Neyse uzatmayayım servisten inip, eve geçtim. Kapıyı çalıyorum. Açan yok, ben de anahtarla girdim içeri. “Ana en sevdiğim!” dedim, “Cem oğlum, içindeki aşçılık ruhunu sergilemenin tam zamanı. ”
Üniformayı çıkartıp, üstüme röpteşambırımı giyip elimde tek buzlu viskimle takılırken, kapı çalmaz mı? Ana durun yaa konular karıştı. ☺️☺️ Nerden geldik buraya? Haa soyunmaktan…
Üniformayı çıkartıp girdim mutfağa.
O zamanlar tek yapabildiğim patatesli yumurta; ki şu an kokusu burnuma geldi. İtina ile patatesleri kızarttım ve tam yumurtayla birleşecekti ki, kapı çaldı. Yok hemen aklınıza bir şey gelmesin. ☺️☺️ Annem içeri girdi ve başladı bağırıp çağırmaya. Dedim herhalde ona yapmadım diye kızıyor ama tabi ki sebep o değil. Mutfak patates kokuyormuş. Vay ben nasıl tek başıma bunu yaparmışım, falan falan bağırıyor da bağırıyor.
Ulan içimden diyorum gitti cânım omlet, hem de patatesli. Hey gidi günler hey… Annem öyle gaza geldi ki; karşı komşumuz Hesna teyzeyi eve çağırıp, mutfağı gösteriyor. “Bak neler yapmış neler? ” diyor. Hesna teyze de öylece bakıyor; “Hani ne var çocuk yemek yapmış kendine,” diye.
Tabi Hesna teyze annemi kesmedi. Öyle gazda ki telefona sarıldı. Dedim herhalde çocuk esirgemeyi arayacak ve dedim buraya kadarmış ☺️☺️☺️ Yok orası değil. Bir üst makam olan Akif Beyi yani babamın iş yerini arıyor ve “Akifffffffff Akifffffff, senin bu oğlun var yaa” diye bağırıyor.
“Evet var.”
“Biliyor musun ne yapmış?”
“Evet Süheyla işim var. Söyle artık.”
“Evde patates kızartmış.”
1 dakika sessizlikten sonra annem; “Akif, Akif orda mısın?”
Babam tabi ki cool; “Tamam Süheyla gelince konuşuruz.”
Ulan aç kaldığıma mı yanayım, cânım yumurta gitti ona mı, yemek yaptım diye zılgıtı yediğime mi?
Akşam babam geldi, annem hala söyleniyor. Bitti mi tabi ki bitmedi. Yemek konusundan direkt “zaten ders de çalışmıyor”dan bir girdi; Allah Allahhh, yansın geceler misali takılıyoruz.
O gün bu gün yumurta, hele de patatesli yumurta hiç yapmadım dermişim ama tabi ki yalan. Amerika’da her gün yaptık. Öğrenci yemeği misali ama akılda nasıl kalmışsa, o yemek bitmeden sanki annem hep bir yerlerden çıkacakmış gibi. Sanki biraz abarttım olayı ama oradaki arkadaşlara da her omlet yediğimizde anlatırdım.
Siz siz olun annenizden habersiz yumurta yapmayın. Şaka şaka yapın hem de patatesli…
Gırgırına,
Cem Albayrakoğlu
14 YORUMLAR
Yaa o gün olanları dün gibi hatırlıyorum 🙃 Mutfakta bir şey yapmaktan nefret eden ben, senin kendine patatesli omlet yapmana şok olmuştum önce. Ardından Süheyla Teyzenin Akif Amca’ya “Patates kızartmış Akifffff,” diye telefonda seni şikayet etmesine çok gülmüştüm. Annem şaşkın şaşkın Süheyla Teyzeyi sakinleştirmeye çalışırken ben karnımı tuta tuta haline gülüyordum 😝😂
Ne atraksiyonlu komşulardık. Action hiç bitmiyordu 😎
Dido;
Hem de ne atraksiyon. Hiç bitmezdi ki…
Aklıma geldikçe yazacağım 😉
Cem Bey bir patatesli omlet hikayesi bu kadar komik anlatılır. 🙂 O yıllar kızları kovalama işini bilmemeniz pek manidar olmuş gerçekten. Ayrıca üzerinizde röpteşambırınız ve elinizde viski kadehinizi ile ilgili bir hikayeniz de var sanırım, onu da eminim tüm okuyucularınız merak ediyordur. 🙂
Haftaya yazınız sayesinde gülümseyerek başladığım için teşekkür ediyorum.
Sevgiler
Demet Hanım;
Bıkmadan, usanmadan yazılarımı okuduğunuz için öncelikle teşekkür ederim. Kafa o kadar hızlı çalışıyor ki bu aralar bazen bir anımı anlatırken diğer konuya gidebiliyor aklım 😉 Röpteşambırlı hikayelerimi de yazmak çok isterim ama bu aralar tatlı bir telaş içersinde oldugum için pek yakışık almaz diye düşünüyorum. En iyisi kısmet diyelim. Beğenmenize sevindim.
Elinize sağlık Cem Bey, patatesli omleti çok severim, yemiş kadar oldum.
Ve bir soru; her yazınız için ayrıca çalışılan çizimler size mi ait?
Selamlar
Bitmoji Cem’den, kapak görselinde o bitmojiyle tasarımı yapmak benden. Boşuna, sitenin yöneticisi de çaycısı da benim, demiyorum 😝 Grafikeri de benim anlayacağın bebek 😝 Beğendiğini varsayarak çoookkk teşekkür ediyorum.
Öperim bebek 😘
Elbette beğeniyorum 🙂 Yazı yazabilmenin dışında böyle de bir uğraşı da mı var diye merak ettim. Varsa takip edebileceğimiz bir yerler haberimiz olsun 🙂
Ben de öperim canım.
Selam;
Ben de bayılırım patatesli omlete. Ayıptır söylemesi güzel de yaparım. Yazarlar olarak omlet partisi yapalım 😂😂
Bitmoji diye bir uygulama var App. Store’da. Zaten Didem söylemiş. Ama isterdim bir şeyler çizebilmeyi.
Beğendiğin ve yorum yaptığın için teşekkürler.
Üniversitede, vejetarjen olmadan önce, ara sıra yerdik ve güzeldi doğrusu; anlatı da bir o kadar güzel. Teşekkürler!…
Selam Atakan,
Beğenmene sevindim.
🤣🤣🤣 Ya ben onu un helvası yaparak test etmiştim. Annem eve geldi, çeyizden kalan tenceresi ortalıkta yok 🤣🤣 Yok tabi ki, yandı çünkü 😂😂 Bana ün helvasını nerede yaptığımı sordu. Ben de yaktığım tencereden sonra kullandığım tavayı gösterdim 😁 Hâlâ bilmiyor bu olayı 😀
Selam Ahmet,
Seninki bayagı iddalıymış; un helvası… Ben ona kalkışsaydım ortalık bunun iki katı karışırdı her halde. Bu arada sende de bi’ haylaz taraf var yani 😉
Yaaaa Cemmmm yazının başlığını okurken daha içimden “Akiffffff…” diye seslenirken buldum kendimi 😂 Efsane Süheyla Teyzem benim 💕
Bir de ayrıca bir konuyu da merak ettim, sormadan duramayacağım. Bu aralar içinde bulunduğunuz tatlı telaş ne ki acaba 🤔
Kalemine sağlık canım, öperim ☺️
Sinem,
Bir seyi de atla e mi 😂 Tabikisi de mimarı olduğun konu…