Daisy Miller | Henry James
Daisy Miller, yaşadığı dönem ve yer için fazla rahat bulunan bir genç kız. Rahatlığın nesi kötüyse? Kötü olan Daisy Miller dışındaki herkes. Kitapta Daisy Miller hakkında bir yargıda bulunmamızı istiyor yazar. Ben bulundum, Daisy Miller değil, diğerleri kötü.
Daisy Miller | Rahatlık Bir Davet mi?
Daisy genç, hayat dolu, neşeli bir kız. Tam da bu vasıfları nedeniyle dikkat çekiyor ve civarındaki erkeklerin radarına giriyor. Bu erkeklerden biri olarak karşımıza çıkıyor Bay Winterbourne.
Bay Winterbourne, Daisy’i rahat buluyor ve bu rahatlık nemenem bir rahatlık ise ne kadar da rahat bir kız, ay aman ne kadar da rahat deyip duruyor. Halbuki kız gayet normal. Normal normal konuşuyorlar, havadan sudan muhabbet ediyorlar. Kız biraz konuşkan, ailesini, otelleri, civarda gezdiği ve gezmediği yerleri anlatıyor bıcır bıcır. Winterbourne de bunu bir davet gibi yorumluyor. Kız alt tarafı kendisi gibi konuşuyor. Karşımdaki bu tavırlarımı yanlış anlar mı, gibi sonradan ve zoraki olarak öğrendiğimiz hallerde değil. Tastamam kendisi olarak kendisi gibi konuşuyor. Karşısındaki erkek yanlış anlamasın diye olmadığı bir karakter gibi davranmıyor. Ve işte hatası da tam olarak bu oluyor. Halbuki Daisyciğim güzelim, “Ben şimdi güleceğim ama bu erkek yanlış anlar mı bunu? Yok en iyisi gülmeyeyim. Neşeli de konuşmayayım, şöyle böyle sanırlar…” gibi akıl bulandıran ve hayat enerjini emen şeyleri düşünüp hesap etmen gerekiyordu.
Kız, yabancı bir memlekete gelmiş, gezmek istiyor. Civarda turistik bir şato varmış, orayı görmek istiyor. Sene 1878. Kendisi gidemiyor, çünkü kadının bir başınalığı sorunu. Kendisini götürecek bir aile yakını da yok. Winterbourne atlıyor hemen isterseniz beraber gidelim diye. Kız da tamam diyor. Ama hiç işve cilve anlamında bir evet değil bu. Gayet kendisini oraya götürecek birini bulmuş olmanın eveti. Burada başına kötü bir şey gelse, suçlu belli değil mi? Kız suçlanacak. Neden kabul etti, diye. Erkeğin suç işlememesi gerekliliğinden çok, kadının erkeğin suç işleyebileceğini düşünmesi gerekliliği akla geliyor.
Kızın gevezeliğini “büyüleyici ve masum” buluyor Winterbourne.
“Masumiyetle patavatsızlığın olağanüstü karışımı” diyen de var.
Neyse ne! Rahat bırakın kızı. Çok mu zor?
Gerçi ben Winterbourne üzerinden erkeklerin yaklaşımlarını eleştirdim ama kadınlar da rahat bırakmıyor ki Daisy Miller’i. Onlar da fazla rahat buluyor. Ay ne rahatlıkmış!
Daisy Miller | Amerikalı Kızları Aşağılıyor mu?
Kitabın arka kapağında şöyle yazıyor:
“Yazıldığı dönemde Henry James’in Amerikalı kızları aşağıladığı düşünülerek eleştirilen novellası.”
Ben kitapta Amerikalı kızların aşağılandığını düşünmedim. İlla bir aşağılama varsa da bu Amerikalı kızlar için değil, civarlarındaki erkekler ve komşu kadınlar için vardır. Ben öyle okudum.
Genç kızların hayatlarını kendi halinde yaşamalarına kulp takılması ile ilgili bir başka kitap için:
- Bkz: Volga
Kendi hayatını bildiği gibi yaşamaya kararlı bir kadın hikayesi için. - Bkz: Sinekli Bakkal
Geç olsun güç olmasın diyen bir kadın hikayesi için. - Bkz: Uyanış
Benliklerini kaybedip ezbere yaşamlarda boğulan kadınlar için. - Bkz: Üç Hayat
Amaaan ne sıkacağım tatlı canımı, bir tatil iyi gelir diyen kadınlar için. - Bkz: Büyülü Nisan
Saygılar,
Hülya Erarslan
No Comments