Nedir Sizce Aşk?

Aşk!

Nedir sizce aşk?

Adem ve Havva’dan kalma hastalık mı?
Eros’un okundan çıkan mutluluk mu?

Herkeslerin aşk tarifi bambaşka. Kimine göre bulutlarda gezmek, kimine göre toprağın altına girmek. Bazen başlarda taç, bazen ayaklar altında taş, aşk. Kimi acısını fazla kaçırıyor aşkın, kimi şekerini. Bazıları fazla mesafe koyuyor tarife, bazıları kaşık kaşık ilgi, sevgi ve şefkat.

Adem ve Havva ile başlayan, dünyanın zerresi bile yok iken var olan, Doğu-Batı ayırt etmeden, ırk, din gözetmeden her kalbe girmeyi görev edinmiş, kocaman anlamlar yüklenmiş, boyundan büyük işlere kalkışmış da sadece üç harfin içine hapsedilmiş, aşk. Ama aşk bu hapsedildiği yerde durmamış bütün çağları, bütün coğrafyayı bakın nasıl dolaşmış.

Romeo ve Juliet; düşman ailelerine rağmen aşklarını yaşamaya çalışan ama yaşayamayan ve aşkı imkânsız kılan iki genç.

Kleopatra ve Marcus Antonius; Kleopatra’nın öldüğünü sanarak kendini hançerleyen ama ölmediğini öğrenince, sevdiğinin kucağında can vererek aşkı ölümsüz kılan zavallı gençler.

Paris ve Helen; dünyanın en güzel kadını, ahhh uğruna savaşlar başlatılan kadın. Kavuşabiliyorlar mı peki? Hayır. Tıpış tıpış kocasının yanına geri dönerek aşk-ı memnu kılıyor Helen.

Ah! Leyla ile Mecnun; ne büyük aşk yarabbim. Yana yana çöllere düşüren, kendini kendinden vazgeçiren. Leylaa olabilmek… Uğruna çöllere düşülen kadın.

Sonra, Ferhat ile Şirin; dağları delmeyi bile göze alınabilecek yüce bir aşk. Cesur. Korkusuz. Sadece aşık bir adam. Şirin olabilmek sonra uğrunda dağlar geçilecek kadar sevilebilmek.

Aslı ile Keremler, Arzu ile Kamberler, Nâzım ile Pirayeler, Abelard ve Heloiseler… Daha kimler de kimler… ( Ekleyin listeye isimlerinizi.)

Efsaneleşen, dillerden dillere dolaşan, sazın telinde, mumun alevinde, kemanın yayında, piyanonun tuşunda, gülün kokusunda, bülbülün sesinde ve dahi evrenin her köşesinde. İçimizde, nefesimizde canımızda, deli gibi akan kanımızda var olan bu aşk hikâyelerinin tek bir ortak noktası yok mu sizcede?

İmkânsız. Vuslatsız. Zamansız. Zarfsız. Yüklemsiz. Yersiz. Yurtsuz.

“Seversin, kavuşamazsın aşk olur” der Aşık olan Veysel. Bütün bu aşkların aşk oluşunu bir cümle ile özetler.

Öte yandan:

“Aşka uçma, kanatların yanar” der Şirazi.

“Aşka uçmadıktan sonra kanat neye yarar” der Mevlana. Ve:

“Aşka uçtuktan sonra kanadı kim arar” der Yunus Emre.

Velhasıl, sevmek de, yanmak da, aşk uğruna kanatsız kalmak da ve dahi ayrılık da sevdaya dahil.

Çağlar değişmiş, tarihler, dinler değişmiş ve dahi birçok insan yeryüzünden silinmiş. Dünya tarihinde değişmeyen tek duygu aşk imiş.

Mısra olup şiir şiir büyülemiş bizi, türkü olmuş ruhumuzda filizlenmiş, filmlerde nefessiz soluksuz bırakmış, romanlarda kalbimizi sızlatmış, kimi zaman yüreğimizi yerinden çıkaracak kadar heyecanlandırmış. Kimi zaman önümüzü göremeyecek kadar kör etmiş.

Peki biz yaşadık mı aşkı?

Çoğu genç arkadaşımın böyle bir soruya cevaplarını duyar gibiyim:

“Yok canım ne aşkı? Eskidenmiş o. Aşk diye birşey yok. Saçmalık.”

Böyle gülüp geçiyor musunuz yoksa 😉 Hayır hayır, eleştirmeyeceğim sizi. Hak veriyorum ben size.

Şimdilerde ne sarı saçlarına deli gönlünü bağlayanlar var ne de lambada titreyen alevler üşüyor. Aşk desen, değil kağıda yazılmayı, daha başlamadan bitiyor. Her şeyler gibi şimdiki aşklar da naylon, suni, gel geç, bedenler ile sınırlı, ruhsuz, mutsuz.

Ey!!! Mecnunlar, Ferhatlar, Keremler, Romeolar…
Ey!!! Leylalar, Şirinler, Aslılar, Julietler…

Neredesiniz?
Elma dersem çıkın.
Elmaaaa 😁

Bize aşk lazım aşk.
Döner mi sanıyorsunuz bu dünya, aşk olmayınca?
 
 
Emine Öztürk