Neden Okuyorsun?

Şayet okumayı seven biri iseniz ve yakaladığınız en küçük zaman diliminde
(tramvayda, hastanede, durakta, yemek yaparken, yolculuk yaparken, ders aralarında…) bile kitap okuyorsanız böyle bir soru ile karşılaşmamanız neredeyse imkansız. Hatta birçok versiyonunu da üretebiliyorlar.

– Bu kadar kitabı gerçekten okudun mu?
– Okurken sıkılmıyor musun?
– Her okuduğun kitabı hatırlıyor musun?
– Kitaba bu kadar para verilir mi?

Aslında her bir sorunun tek cevabı var bende. “Bu şekilde soru cümleleri kuran beyinler ile çok muhatap olmamak adına okuyorum. Ve hatta… diye devam dersem” cümlelerim biraz kalp kırıcı bile olabilir.

Emineciğim konudan sapma güzelim diyerek hemen toparlanıp yazımın asıl içeriğine geri dönüyorum.

Günün o koşturması o yoğunluğu başlamadan, herkesler mışıl mışıl uyurken, sabahın o ilk saatlerinde, kahvenizi yudumlarken içine daldığınız o kitaptan alınan tat, ah o haz. Ya da çocukların uyuduğu, günün tüm sorumluluklarının son bulduğu o saatlerde ele alınan o kitabın verdiği dinginlik, o huzur benim için bin para ile satın alınamaz, ruhsal bütünlüğüme katkısı tartışılamaz.

Bir de düzenli kitap okuma alışkanlığı edinmişseniz, çok daha iyi uyursunuz, stres seviyeniz azalır, kendinize ayırdığınız vakitten dolayı.

“Evet; ben, beni önemsiyorum”un farkına vararak özünüze olan saygınız artar. Cümleleriniz değişir. Hayal gücünüz arşa yükselir. Bakış açınız çeşitlenir. Ruhunuz çiçeklenir. Renk renk, desen desen, çeşit çeşit kitap kapaklarını araladığınızda bir sürü yeni arkadaşınız olur. Tanıştığınız her yeni kitap kahramanı size mutlaka yeni bir deneyimle gelir, size mutlaka bir şey öğretmeyi görev bilir. Aslında kitapların şifası da budur: İç dünyanız ile akıp giden hayat arasındaki o kopuşu yok etmek. Kocaman bir düğüm atıp buraları tamir etmek.

Kitap severlerin bazıları, kütüphanelerin büyülü atmosferinde keşif yapmayı sever. Bazıları sahafların tozlu raflarında geçmişe, yaşanmışlıklara doğru yol almaktan huzur duyar. Başka bazıları o upuzun okuma listelerini görev adleder kendine. Ola ki gün sonunda bir yaprak bile okumamış ise vicdan azabından uyuyamaz, kahreder.

Birçok okur felsefenin sarp kayalıklarına tırmanmayı sever. “Sofien’nin Dünyası”nda neler oluyor bir göz atayım der. Senaca’nın “Tanrısal Övgüleri”ne kulak verir kimisi. Platon’un “Devlet”ine ayak basan okurlar olur. “Sokretes’in Savunması”nı nefes almadan dinleyenler vardır. “Böyle Buyurdu Zerdüşt” diyen Friedrich Nietzsche’ye nasıl buyurdu diye merakla soranlar olur.

Kimileri, “Psikanaliz Üzerine” Sigmund Freud ile sohbet eder, “Ölüm Korkusunu Yenmek” üzerine Irvin D. Yalom’un kapısını çalar. Kimi “Psikoloji ve Ruhsal Hastalıklar” üzerine Michel Foucault’a bir iki soru sorar. Doğan Cüceloğlu ile “İnsan ve İnsan Davranışı” hakkında tartışmaya koyulur.

Ahh! Aşk… AŞK tabii ki..

“Kürk Mantolu Madonna”nın mantosunu alıp, baş köşeye oturtup saatlerce ağzından dinlemeli hikayesini. “Aşk ve Gurur”a uğrayıp Elizabeth ile mutlaka tanışmalı. Sonra Halit Ziya Uşaklıgil’in “Aşk-ı Memnu”sundan ibretler almalı. Güntekin’in “Çalıkuşu”na sımsıkı sarılıp bir müddet öyle kalmalı. “Uğultulu Tepeler”de biraz koşmalı sonra. Canan Tan’a uğramalı bir ara “Yüreğim Seni Çok Sevdi” ile kalp bir cız diye yanamalı. Ahh “Milena’ya Mektuplar” tek tek açılıp okunmalı. Tolstoy ve “Anna Karenina”sı sizi nasıl unuturum. Benim için aslında bir aşk hikâyesinden çok daha fazlası olan
“Masumiyet Müzesi” var. Takıntılı, tutkulu bir aşkın vücut bulmuş hali.

“Vadideki Zambak”,
“Eylül”,
“Serenad”,
“Fransız Teğmenin Kadını”,
“Suzan Defter”,
“Aşk”,
“Nar Ağacı”,
“Babil’de Ölüm İstanbul’da Aşk”,
“Ağrı Dağı Efsanesi”
…
Bu liste o kadar uzar ki…

Sonra, mistik ve spirituel konulara merak salanlar, ütopik dünyaya kapılanlar, mitoloji ile kendini kaybedenler…

Şiir kitapları ile dünya ile aralarına mesafe koyanlar. Var da var. O kadar kozmopolit bir evren ki aslında kitaplar, herkese uygun bir gezegen mutlaka ama mutlaka var.

Velhasıl, demem o ki kitaplar bizim için ışık, en aydınlık yol.

Hayatta başıma gelen tüüüm tatsızlıklardan, olumsuzluklardan, yorgunluklardan, güçsüzlüklerden, umutsuzluklardan çıkmama sebep oldu kitaplar. Başucumda, çantamda, arabada hep bir kitap mutlaka vardır.

Hep yolculuk halinde olmak, sürekli yeni insanlarla tanışmak, hayata herkesten farklı bir pencereden bakmak isterseniz inanın bunu en güzel yolu kitap okumak.

Livaneli’nin şu sözleri de kalbime tercüman niteliğinde olmuş:

“Kitap okumanın dünyadaki en büyük zevk olduğunu ben biliyorum. Bir tek aklım var ama okuduğum her kitaptaki insanın aklına yaslıyorum kendi aklımı. Düşünsenize tarihin en büyük romancıları, beyinleri, düşünürleri, filozofları sizin arkadaşınız oluyor.”

Eeee peki siz en son hangi kitabı okudunuz?
 
 
Emine Öztürk