Lider Ruhlu Olmak

Çağımızda çok fazla sözü edilen kavramlardan biri liderlik. Siyasi partilerde liderlik, geniş ya da çekirdek ailede liderlik, sporculukta takım liderliği, iş yerinde ekip liderliği gibi kavramlara çok alışmamızın yanında, artık herhangi bir arkadaş grubunda bile liderlik kavramından bahsedilir oldu.

Yani, aslında hangi ortamda olunursa olunsun, grup olan her yerde bir lider var çünkü her grubun bir hedefi var. Hedefe doğru grupça atılan adımlarda da bir öncüye ihtiyaç var.

“Lider Olmak Zorundayım” Duygusu

Bu durumun artık her insan topluluğu tarafından bilinir olması, herkesi içindeki lider ruhu uyandırmaya doğru itiyor. Sanki hayatta tek mutlu olma yolu lider olmakmış gibi herkes liderlik peşinde koşuyor. Hatta herkes çocuklarını yetiştirirken bile onlara adete bir lider ruh üflemeye çalışıyor. Çünkü yaygın bir inanca göre lider olmak dediğini yaptırmaktır, lider olmak grupta hep kendi istediğinin olmasıdır, lider olmak ezilmemektir, hatta belki de herhangi bir amaç için zaman zaman ezmekten geri kalmamaktır. Eğer nihai amaç güzelse, ezmenin bir sakıncası yoktur çünkü yolun sonunda herkes mutlu olacaktır.

Tüm bu inanışlardan dolayı akranları arasında, baskın olarak ve hep benim dediğim olsun, herkes benim istediğimi yapsın diye büyüyen çocuklar çoğu zaman aileleri tarafından takdir görüyor. “Benim çocuğum lider ruhlu” gibi övgülerle karşılaştıkça da çocukların bu davranışları pekişiyor. Ama bu inanış yanlış bir inanış olduğu için, böyle büyüyen çocuklar ileride belli bir makama gelirlerse ve belli yetkileri alabilirlerse, kendisinden korkulan bireyler oluyorlar. Eğer hayatta yüksek yetkili bir yerde olamazlarsa da mutlu olamayacaklarını düşünüyorlar.

Liderlik Nedir?

“Lider” kelimesinin anlamını ele alırsak, TDK’ya göre “Yönetimde gücü ve etkisi olan kimse, önder, şef.” Liderlik kelimesinin tanımı ise, “Bir amacı gerçekleştirmek için, başkalarının gayretlerini en üst seviyeye çıkartan, sosyal bir etkileşim süreci.”

İşletme dünyasında, liderlik de stil açısından kendi içinde dallara ayrılıyor fakat lider ve liderliğin çıkış noktasının aslı bu tanımlar. Bu tanımlarda yönetimde güç sahibi olmanın dışında, bana göre en önemli unsur sosyal etkileşim kısmı. Yani liderlik etkilemek değil, etkileşmektir. Çift yönlüdür. Lider bir tek etkilemez aynı zamanda etkilenir de. Gücünü ve önderliğini buradan alır, etkilendiklerinin analizini yapar ve sonra etkiler. Etkilemesi de grup bireylerinin gayretlerini en üst düzeye çıkarır.

Grupta yetkili olan birey, yalnızca tek taraflı etkilese yani dediğini yaptırmak için sadece emretse ve korkutsa bu sadece yönetmek olur. Yönetilen bir grup da asla potansiyelini kullanamaz. İlk önceleri bu motivasyonu olmaz daha sonra da kullanılmayan potansiyel git gide körelir ve kaybolur. Bu sadece yönetilenleri değil, yöneteni de mutsuz eder çünkü yalnızlaştırır.

Gerçekten lider ruhlu olmak ise, mutlu bir ruh haline sahip olmaktır.

Çünkü lider ruh duyarlıdır ve çevresine duyarlı olan her birey huzurlu ve mutlu olur.

Çünkü lider ruh kendinden emindir. Kendinden emin olan ve kendiyle kavgası olmayan birey, başarılarını başkalarıyla paylaşmaktan rahatsız olmaz. İçinde olduğu ekibi hem tebrik eder, hem motive eder.

Çünkü lider ruh, kendi sınırlarını çizmeyi bilir ve kendi sınırlarını koruyan bireyi dış etkiler kolay kolay mutsuz edemez.

Çünkü lider ruh sevilir. Sevilmek de her insanı çok mutlu eder.

İşte bu sebeplerden dolayı, lider ruhlu görünmek için korkutucu ve ciddi bir tavır takınmaya gerek yoktur. Bu, lider olmak değil; lider olmadan, sadece belli yetkiler verildiği için, liderlik yapmaya çalışmak demektir. Oysa liderlik, zorlamayla yapılacak bir şey değildir. Ama liderlik ruhu ve liderlik becerileri, iletişimin kurallarını iyi öğrenerek geliştirilir.

Bu yüzden lider ruhlu çocuklar yetiştirmek için de her çocuğun içinde doğal olarak var olan “hep benim istediğim gibi olsun” duygusunu beslememek; çocuklara çevresindeki herkese karşı duyarlı olmayı ve herkesle etkileşim içinde olmayı örnek olarak öğretmek gerekir.
 
 
Nalan Erpolat