Ben; Orhan Ferit Pamuk. 7 Haziran 1952, Nişantaşı doğumluyum. İstanbul Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nde okurken, bir anda İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Gazetecilik Enstitüsü Bölümü’ne geçip mezun oldum. 23 yaşımdan sonra tüm uğraşlarımı bir kenara bırakıp sadece yazarlığı uğraş edindim.
2006 yılında, Nobel Edebiyat Ödülü’ne layık görüldüm ve 54 yaşımda bu ödülü kazanan en geç edebiyatçılardan biri olmayı başardım. Türk Edebiyatı’nın ilk ve aynı zamanda tek Nobel Ödüllü yazarı benim ve sanırım öyle de kalacağım. Kitaplarım neredeyse altmış dilin üzerinde tercüme edilmiş, yüzden fazla ülkede yayımlanmıştır.
Eserlerimde; siyasetten, sanattan, Doğu/Batı çatışmalarından, sosyolojik tespitlere, tarihten ve hatta sonu mutlu bitmeyen aşk hikâyelerine kadar birçok konuya hassasiyet ile ince ince dokunduğumu farketmişsinizdir.
(Tabii burada kitaplarımı okuyan okurlara seslenerek “farketmişsinizdir” ifadesini kullandığımızı başka bazılarına bildirmiş olalım.)
Bence romancı olmak, kendi duygularınızdan bir başkasının duyguları gibi ve başkalarının duygularından da kendi duygularınız gibi söz edebilme hüneridir. Ayrıca romancılığımın “Modern/ Postmodern” kategorilerinde değerlendirildiğini de söyleyelim.
Masumiyet Müzesi, Kar, Kırmızı Saçlı Kadın, Cevdet Bey ve Oğulları, Kafamda Bir Tuhaflık ve tabii ki Kara Kitap en sevilen romanlarım. Bana sorarsanız en eşsiz kitabım Kara Kitap. Fakat Masumiyet Müzesi kitabımın bir de müzesi olduğundan, (Üzerinde uzun yıllar çalıştığım, kurgu bir romandan esinlenerek baştan ayağa kitaba göre inşaa edilmiş bir müze) 2014 yılında Avrupa Müze Forumu tarafından Avrupa Yılın Müzesi ödülünü almıştır. Okurlarım için bence en iyi kitabım Masumiyet Müzesi’dir. (Bazı okurların kitabın baş karakteri Kemal Basmacı’nın ben olduğumu iddia ettiğini fakat tamamen kurmaca karakter olduğunu okura tekrar etmiş olalım.)
Modern/Postmodern anlayışı ile yazmış olduğum eserlerim ile Nobel Ödülü dışında Dünya’da birçok başka ödüle layık bulunsam da sivri üslubum, tarihi ve siyasi olaylar hakkında fikirlerimi açık açık beyan edişim, hür irademi kullanarak kimseyi kayırmadan yazabiliyor olmam yüzünden asla sevilmeyen, kıyameti bilinmeyen, hak ettiği değeri bulamayan yazarlardan biri de benim.
(Ülkemizde hiç sevilmediğimi, üzerime atılan eleştiri oklarından ve adıma açılan davalardan anladığımı anladığınızı anladım.)
Orhan Pamuk
- 2006 Nobel Edebiyat Ödülü (İsveç)
- 2006 Washington Üniversitesi Seçkin Hümanist Ödülü (Amerika Birleşik Devletleri)
- 2006 Puterbaugh Ödülü (Amerika Birleşik Devletleri)
- 2008 Ovid Ödülü (Romanya)
- 2010 Norman Mailer Ödülü, Yaşam Boyu Başarı (ABD)
- 2012 Sonning Ödülü (Danimarka)
- 2012 Legion D’honneur (Fransa)
- 2014 The Innocence of Objects için Mary Lynn Kotz Ödülü (ABD)
- 2014 Tabernakul Ödülü (FYR Makedonya)
- 2014 Avrupa Yılın Müzesi Ödülü (Estonya)
- 2014 Helena Vaz da Silva Kültürel Miras Konusunda Kamu Bilincini Artırma Avrupa Ödülü
- 2015 Aydın Doğan Vakfı Ödülü (Türkiye), Aklımdaki Bir Tuhaflık adlı romanıyla
(Kaynak 》orhanpamuk.net)
Aldığım ödüllerin sadece bir kısmını sizlerle paylaştım. Sizin bana övgüler yağdırmayacağınızı artık biliyorum fakat kendim ile gurur duyduğumu bilin istedim.
* * *
Yok canıımmm daha neler. Tabii ki bütün bu cümleler yazarımızın kaleminden dökülmedi. Her bir cümle Emine’nin kafasında dolanan tilkilerin kelimeler ile buluşmuş hâli. Orhan Pamuk birçok kitabında, kendi hikâyelerini kendi ağızlarından anlattıratak biz okurları ile karakterleri buluşturur. Ben de benim gözümdeki Orhan Pamuk’u konuşturmak, sizlerle buluşturmak istedim. Değeri görülsün bilinsin istedim.
Ben; sanatın “sanat”, bilimin “bilim”, oyuncunun “oyuncu”, kitabın “kitap”, müziğin sadece “nota” yazarın da “yazar” olarak değer bulduğu, anıldığı, hatırlandığı bir dünya istiyorum. Değerlerin sadece eserlerin üzerinden biçildiği…
Kimsenin susmadığı, susturulmadığı… Kalemlerin durmadan, durdurulmadan yazdığı, şarkıların kesilmeden, deli gibi bir avazdan söylendiği, kadının ölmediği, öldürülmediği, çocuğun güldüğü, uçurtmanın uçtuğu, çiçeğin açtığı, suyun masmavi aktığı, huzurun hâkim olduğu dünyayı yaratmak çok mu zor?
Emine Öztürk
12 YORUMLAR
Daha dün, Instagram’da Orhan Pamuk’tan bahsetmiştik, bugün ise oldukça detaylı anlatımı ile dergidesin ☺️
Birinci tekil şahısla yazmana bayıldım 👌🏻 Hem Pamuk’un bu cümleleri kurmayacağını biliyor okur hem de kursa da son derece haklı olur diye düşünüyor okurken, yani en azından ben öyle düşündüm 😁 Çok haklı bir isyan, kendi halkı tarafından yalnız bırakılmışlık söz konusu. Gerçi seven okurunun da kendisini çok sevdiğini, sadakatle bağlı olduğunu da biliyoruz.
Kalemine, yüreğine sağlık canım 🙏🏻❤️😘
Kesinlikle aynı frekanstayız.✌ Dün, senin paylaşımının altında Pamuk sohbetinin hemen ardından dergide aynı konu ile buluşmak şahane oldu.💯
Ne demeli; umarım bundan sonra değer bilinir. Böylesi önemli yazarlar hakkettiği saygıyı görür, övgü ile anılır. Sevdiği okur sayısı artar. 🍀💜🙏
Söz konusu Pamuk ise bu ülkede bilen de konuşuyor bilmeyen de. Türk edebiyatının en büyük değerlerinden biri olan Pamuk’un yıllardır pek çok haksız, temelsiz tartışmaya malzeme olması bence onun doğru yolda olduğunun, işini düzgün yaptığının en büyük göstergesi. Edebiyat dünyasında başka bir Pamuk doğar mı bilmiyorum ama beni onun kadar etkileyecek bir yazarın bir daha gelmeyeceğini düşünüyorum.
Bu yazınızla Pamuk’un benim için olan değeri bir kez daha pekişmiş oldu. Yazarın Nobel konuşmasında sarf ettiği bir cümleyi burada paylaşmak istiyorum. Neden yazıyorsunuz sorusuna verdiği cevaplardan biri:
“Benim yazdığım gibi kitaplar yazılsın da okuyayım diye yazıyorum.”
Emine Hanım, ben de sizin yaptığınız gibi Pamuk’a seslenmek istiyorum.
Sayın Pamuk, maalesef siz de biz okurlar da daha çok bekleyeceğiz böyle kitapların yazılmasını. Sizin için yazmak nasıl bir alışkanlık ve tutku ise, sizin hayranlarınız olan bizler için de siz ve kitaplarınız bir alışkanlık ve tutku.
Kaleminize, yüreğinize sağlık.
Değer bulup vakit ayırdığınız için bu nokta atışı yorumunuz için sonsuz teşekkür ediyorum.
“Benim yazdığım gibi kitaplar yazılsın da okuyayım diye yazıyorum.”
Kurduğu en efsane cümlelerden biri bence de.
Orhan Pamuk tutkusunu ve hayranlığını o kadar güzel ifade etmişsiniz ki bunu ancak bu tutkuya, bu sevgiye vakıf olanlar anlar.
Var olun.
Saygılar.
Emine’nin kafasında dolanan tilkilerin hepsine selam eder ve Pamuk’lu cümleleri için teşekkür ederiz.
Kimsenin susmadığı, susturulmadığı bir dünyada yaşamak umuduyla…
Kaleminize ve yüreğinize sağlık.
Tilkileri ve Emine’den de size bol bol selamlar sevgiler. 😉😄🙈 Pamuk dolu okumalarınız olsun. 💯
O dünyayı yaratmak ya da buna katkı sağlamak, senin, benim, onun, hepimizin elinde. Ben inanıyorum olacak.✌
Değerli zamanını ayırıp, yazıyı yorumladığın için çok teşekkür ediyorum. 🙏
Birgün bir kitap okudum hayatım değişti.
1994 yılında yayımlanan Yeni Hayat romanının ilk satırlarıdır. Bu kitabı okuduğumda o kadar etkilenmiştim ki romandaki genç gibi, herşeyi bırakıp gitmek, otobüs, tren devamlı bir araca binip inmek istiyordum. Her garda, dinlenme tesislerinde yeni insanlar görmek istiyordum. Çok etkilemişti beni.
Sonra Benim Adım Kırmızı, Kar, Kafamda Tuhaflıklar, Kırmızı Saçlı Kadın en son Veba Geceleri, hepsi okumaktan son derece zevk aldığım romanlar. Edebiyatçı yanına hiç laf yok. Fakat; senin yazında da geçen şu bölüm….
“Tarihi ve siyasi olaylar hakkında fikirlerimi açık açık beyan edişim, hür irademi kullanarak kimseyi kayırmadan yazabiliyor olmam yüzünden asla sevilmeyen, kıyameti bilinmeyen, hak ettiği değeri bulamayan yazarlardan biri de benim.”
Ben burada kendisine çok katılmıyorum, bir zamanlar, dik duruşu olmadı, liberal olayım da ne şiş yansın ne kebap takıldı. Şimdilerde ise o günlerini kendisi eleştiriyor. Asıl savunması gereken şeyler, son paragrafında yazdığın gibi:
“Kimsenin susmadığı, susturulmadığı… Kalemlerin durmadan, durdurulmadan yazdığı, şarkıların kesilmeden, deli gibi bir avazdan söylendiği, kadının ölmediği, öldürülmediği, çocuğun güldüğü, uçurtmanın uçtuğu, çiçeğin açtığı, suyun masmavi aktığı, huzurun hâkim olduğu dünyayı, hukuku ve adaleti” Nobelli bir yazarın ölümüne savunacağı şeyler olmalı.
Yazın o kadar güzel ki Eminecim, dolu dolu yorum yapıyorum ben de. Emeğine, kalemine, fikirlerine sağlık.
Yeni Hayat kitabının seni bu denli etkilenesine nedense hiç şaşırmadım sevgili Metin. Tam senin ruhunu yansıtan eylemlere duyduğun istek ve arzular.
Yazarlar, keşke sadece yazıları, kitapları üzerine değer bulabilse işte, bütün kimliklerinden sıyrılıp. İnan yaptığın her yorum beni o kadar motive, o kadar mutlu ediyor ki dört göz ile bekliyorum yapacağın yorumları. Değer bulup zaman ayırdığın için sonsuz teşekkürler. 🙏
Anneciğim, bu güzel yazı için eline, yüreğine ve kalemine sağlık. Beni çok gururlandırıyorsun ✨️🍀❤️
Seni seviyorum oğlum. 💜
Hangi cümleleri kursam da yine de verdiğiniz emeğin hakkını asla ödeyemem ve anlatamam üstat. Ama yine de yazmışken şunu demeden geçmek istemiyorum. Yukarıda harika temennileriniz var dünya ve insanlar için. Ben bunları birer dua olarak kabul ediyorum ve Bolca “Amin” diyorum. 🙏
Teşekkür ediyorum. 🙏
Bütün duaların kabul olduğu bir dünya olsun o halde.
Sevgiler