Kalbin Seninle Konuşuyor

“İnsan ancak kalbiyle doğruyu görebilir; esas olan gözle görülemez”

Antoine de Saint-Exupéry
 

Hepimiz biliyorduk cevabı. Evet, sıkılırdık. Çünkü ne kadar büyüleyici de olsa, sadece seyirci olmak için dünyaya gelmemiştik. Öyle olsa, sadece gözlerimiz olurdu. Oysa dilimiz vardı, çok şeyler anlatacak; ellerimiz de vardı, çok şeyler yapacak; aklımız da vardı, çok meseleleri çözecek. Biliyorduk, insan sadece seyirci olmak için bu aleme gelmiş olamazdı.

Leonard Cohen’in “Everybody Knows” isimli şarkısında dediği gibi, “herkes biliyor, zarların hileli olduğunu… Herkes biliyor, geminin su aldığını… Herkes biliyor, kaptanın yalan söylediğini…

Biliyorduk; ama yaşamla bütünleştiremiyorduk. Korkularımızın ve kaygılarımızın esiri olmuştuk. Peki, bu aleme ne yapmaya geldik? Kâinat bin bir çarklı koca bir fabrikaydı. Her şey çalışıyordu. Deniz, dalgalar, balıklar, güneş, rüzgâr… Ya insan? Duramazdı elbet.

Ayıp olurdu bunca terlemeye karşı. İnsandık. İnsan olmanın gerekliliklerini çok iyi biliyorduk. Sadece bireysel yaşamımızın değil, dünyanın ve insanlığın dramı olan senaryoya katkıda bulunmaya davet ediliyorduk.

Yaşamın güzelliği ve geçiciliği üzerine çok etkili bir film vardır: Ölü Ozanlar Derneği. Bu filmdeki bir repliği hatırlayalım: Peki senin dizelerin ne olacak? “Tartışmalı bir İngiliz Edebiyatı öğretmeni olan John Keating, 1950’lerde İngiltere’de erkek öğrencilerin eğitim gördüğü okulu kendi özgün eğitim modeliyle şaşırtıyor. Bir gün Keating, öğrencilerine bir Walt Whitman şiirinden alıntı yapıyor:

“Ey ben! Ey hayat!
Bu tekrarlanan soruların arasında;
inançsızların sonsuz trenlerinden- aptallarla dolu şehirlerden;
bunların arasında ne işe yarar, ey ben, ey hayat?”

Öğrenciler şaşkınlık içinde dinlerken Keating şöyle devam ediyor:

“Cevap: Buradasınız; hayat ve kimlik var,
güçlü oyun devam etsin
ve siz de bir dizeyle katkıda bulunun”

Son sözler aklına gelirken Keating öğrencilerine bakar ve sorar:

“Peki senin dizelerin ne olacak?”

Bu soruyu kendimize sorduk mu? Bu yaşam yolculuğunda senin dizelerin ne olacak?

Sevilmek mi istiyorsun? Anlaşılmak, rahat yaşamak, mutlu olmak, para, aşk mı? Takdir edilmek kazanmak, birinci olmak, eşsiz anılmak, her şeyin üstesinden gelmek mi? Bitmesin, gitmesin mi istiyorsun” Senin dizelerin nedir? Şehir hayatının keşmekeşinden kaçmak mı istiyorsun? Tabiatın içinde olmak mı, şehri düşünmemek mi? Düşündüğünde için mi sıkılıyor? Şehirde neler kaybediyor nasıl da köreliyoruz” diye mi düşünüyorsun. İş, güç, koşuşturmaca derken. İnsan bu dünya kabuğunun dışındaki alemlerden habersiz bu hayattan göç edip gidiyordu. Hayatın amacı mutlu olmak değil, yararlı olmak, onurlu olmak, şefkatli olmak ve Yaratıcıyla bağını kuvvetlendirmek ve her şeye sevgiyle bakabilmekti.

Oysa insan, hayatı, dünyayı, kâinatı, kendini, yaratanı, yaşatanı tanımak ve anlamak istiyordu. İnsanın bütün istediği buydu. Varoluşunu anlamlandırmaktı. Varmak istediği yer, varlığın anlamını bulmaktı.

Viktor Frankl, İnsanın Anlam Arayışı isimli kitabında şu fevkalade cümleye yer vermiş:

“Kişinin yaşamında bir anlam bulma arayışı, insandaki temel motive edici güçtür”

Evet, insan, anlam arayışında olan bir varlık. Neden böyle? Sezgisel olarak hayatlarımızda anlam istediğimizi biliyoruz ve bu anlam gelişmemize yardımcı oluyor, ancak nadiren durup şunu soruyoruz: “Neden anlama ihtiyacımız var? Anlam bizi nasıl etkiler?

Çünkü İnsanın Yaratılışı, Özü Böyle!

Her şeyin bir anlamı var kâinatta, insan neden anlam arayışının peşinde olmasın ki? Hepimiz; anlamın hayatımızın parçalarının toplamından daha değerli olduğu hissini biliriz. Neyse ki insanların yetenekleri vardır; anlam bulmanın sonsuz yollarına ve sonsuz potansiyel kaynaklarına sahiptir. Her senaryoda, her olayda, her bağlamda anlam bulabiliriz. Anlamı yücelikte, absürtlükte, donuklukta, belirsizlikte ve yaşamın sefilliğinde bulabiliriz.

Hayattaki tüm sorularımızın cevapları dışarıda değil. Kitaplar, kendi hayatımızın anlamının ne olduğunu açıklamayacak, ailemizin veya arkadaşlarımız da açıklamayacaktır. Gerçekte tüm ihtiyaçlarımız, tutkularımız ve varoluşsal hedeflerimiz içimizdedir. Ve biz olgunlaşıp büyüdükçe bunlar zamanla değişecektir.

Bu soruları kendinize sorduysanız doğru yerdesiniz! İnsan, mümkünse dünyayı daha iyiye doğru değiştirmekten öte, kendini daha iyiye doğru değiştirmeye muktedirdir. Bu da ancak kalbinizin sizinle sürekli konuştuğunu fark etmekle başlar!

Kalbiniz tüm hayatınız boyunca sizinle konuştu ve gelecekte de konuşmaya devam edecek. Ancak onun size verdiği tavsiyeler ve onun rehberliğine uymanın ne gibi olumlu faydalar sağladığı üzerinde düşünmezseniz, size rehberlik eden sonsuz kudretin kim olduğu gerçeğini gözden kaçırırsınız. Bu nedenle, kalbinizin rehberliğini takip etmeniz ve bunun yaşamınızda nasıl bir iyileşme sağladığını her seferinde fark etmeniz, sizi benzersiz bir yolla buluşturacaktır.
 
 
Elif Mert