Vagonun merdiveninden adımını atar atmaz başındaki mendil kadar örtüyü omzuna atıp uçlarını tutarak yürüdü Feride. Trenin demir zemininin soğukluğunu ayağındaki plastik ayakkabının tabanından, el parmak uçlarına değin hissediyordu. Kalbinde çağlayan ürpermeyi bu soğukluğa yordu. Omuzları düşmüş, iki tahta valizle ince beli iyice bükülmüş Ahmet’in…

“Öncelikle Kuzey ve benim duygusal bir bağımız var; bu sadece ‘aşk’ değil. Kuzey, on yılda bir hayatıma girmiyor, 20 yıldır arkadaşım. Son birkaç yılında cinsel bir boyutu oluştu sadece ilişkimizin. Aşk yok diye de değersiz değil yaşadıklarımız. Ayrıca “sevişmemek” ne diye meziyet oluyor, onu…

Güven duygusu, insanın doğduğu andan itibaren ihtiyaç duyduğu en önemli ve en temel duygudur. Bu duygunun temelinde belirsizlikten rahatsızlık duymak vardır. İnsan, belirsizlikten rahatsızlık duyar, hayattaki her şeyi belirgin hale getirmek için sürekli çabalar ve belirgin hale getirmeden de rahat edemez. Çocukluk çağındaki bitmeyen…

Merhaba, “Plaj mı kaldı ya? Pandemi tüm hevesimizi aldı” sözlerinizi duyar gibiyim. Ama arkadaş ortamınızda her daim pozitif düşünmeye çalışan “Biraz da iyi yönünden bakın” diyen birileri muhakkak vardır ya. Evet, o kişi benim 🙂 Şöyle düşünelim; daha çok araştırdık, gözlemledik, okuduk ve çözdük.…

Cömert Matemwe Plajı’nın bize sunacakları henüz bitmemişti. Kahvaltıdan sonra her sabah olduğu gibi okyanusa doğru çekilmiş sahilde yürüyüşe çıktık. Kumsal boyunca adalı çocuklar da bizim gibi okyanusun geride bıraktıklarını keşfedebilmek için yürüyorlardı. Bu tarz keşif yürüyüşlerine alışkın gözleri, ufacık deliklerden, kayanın arasında gözüken küçük…

Yüzümüz bir başka gülüyordu. Biz zamanında devrim isteyenlerin çocuklarıydık. Belki bugün ülkeyi dönüştüremiyorduk ancak insan önce kendinden başlamalı değil mi bir şeylere… Biz de önce yaşadığımız bu kasabadan, Hıdırlı’dan başlayacaktık. Tarık’la konuşmamız bir yandan içimi rahatlatırken bir yandan da beraberinde daha çok soruyu aklıma…

Günümüz insanları, sanat ve bilimin zıt dallar olduğunu düşünüyor, bunun üstüne espriler bile mevcut. Misal, normal bir lise öğrencisini ele alalım. Sayısal bölümde okuyan bir öğrencinin, sosyal medyada matematikle ilgili bir espri paylaştığında açıklamaya “Sayısalcılar anladı, sözelciler bu ne diyor” şeklinde bir ifadede bulunması…

İsmail Beker’e yaşatılanlarla girmiştik öznel bir karanlığın içine, dışarıdaki karanlığa akan kollardan birine, Can Bonomo’yu anmıştık yanı sıra, karanlık kolun girişinde ve şimdi de Can Bonomo ve Türk Yahudileri ile birlikte çıkalım bu öznel karanlıktan. İçimizde, doğrusu belki de içinde yaşadığımız kalabalıkların genelinde öyle…

Ne güzel herkes beğenmiş bu kitabı. Ben hariç. Çıkıntılık olsun diye değil, sarmadı beni bir türlü. Halbuki herkes beğenmiş, kesin ben de beğenirim diye düşünerek alıp okumaya başlamıştım. Çünkü benim beğenilerim de genelin beğenileriyle uyumludur çoğu zaman. Ama ı-ıh bu defa olmadı. Ben, Kirke…

Sonbahar usul usul akıp geçmiş, bol güneşli günler yerlerini parçalı bulutlu olanlara, zaman zaman yağmura bırakmaya başlamıştı. Kış kapıdaydı. Mevsim değişikliği ile birlikte Likya Yolu’nda yürüyen, kampinge gelen turist de azalmaya başlamıştı. PakKampinge konuk olanların sayısının düşmesi ile birlikte işim çok azalmıştı. Elbette zaman…

Kuzey üzmüyordu Pamir’i, bunu anlatamıyordu kimseye. Sözler vermiyordu, beklenti oluşmasına izin vermiyordu, neyse oydu. Pamir ne kadar devam etmek isterse o kadar sürerdi aralarındaki -her nasıl tanımlanıyorsa o- ilişki. Ve bu sefer “Tamam, bu kadar” demişti Pamir. Bundan fazlasını istiyordu. “Kuzey’in de Baran’ın da…

İnsanlık, davranışlarının bilincinde olduğu yaşlardan itibaren hep yaptıklarıyla konuşulurlar. Yaptıklarıyla takdir edilirler ya da eleştirilirler. İnsanların yaptıklarının bildikleriyle doğru orantılı olduğu zannedilir fakat her zaman da öyle olmadığı sık sık görülür. Bazen öyle bilgili insanların öyle büyük hatalar yaptıkları görülür ki etrafındaki herkes söz…