Akışına Bırakmak

Şu akışına bırakma işinde bir tek ben mi zorlanıyorum?

Hayatın içindeki her türlü olayı kontrol etmeye çalışmanın, beyhude çabası da ne oluyor? Herhalde mükemmel varlıklar olduğumuz inancından yola çıkarak; her şeyin planladığımız gibi gerçekleşmesini çok istiyoruz ve olmayınca da hüsrana uğruyoruz.

“Yine neden olmadı acaba?”
“Zaten planladığım bir şey de olsaydı; şaşardım.”

diye söylenmelere başlıyoruz. Bu kontrol etme çabası zaman zaman o kadar yorucu ve yıpratıcı oluyor ki …

Her zaman; rahat olan, hayatı geldiği gibi yaşayan, kısaca “kasmayan” insanlara özenmişimdir. Ne güzel onlar gibi hayatı plansız, programsız yaşayabilmek… Aslına bakarsanız, yaman bir çelişkinin içindeyim de belli etmemeye çalışıyorum. Hem bu tip insanlara özeniyorum hem de plan ve programlar ile kendimi daha rahat ve konforlu hissediyorum. Sorun olan, plan yapmak değil de bunların gerçekleşmeme ihtimalini gözönünde bulundurabilmek aslında.

Karşı Şerit

Şimdi bu haftaki yazında, bu konu da nereden çıktı diye düşünebilirsiniz? Kinsun’un “Yol Senin İçinde” isimli kitabını bayılarak okuyorum bu aralar; okurken de düşünüyorum ve tabii ardından kendimi sorgulamaya başlıyorum.

İlgili paragrafı hemen aşağıda sizlerle paylaşmak istiyorum;

“Yaşamım olmasını istediğim istikametin tam tersi sürüp gidiyor. Karar vermekten, yol ayrımlarında mecburi bir seçim yapmaktan sıkıldım artık. Sanırım yazgım benden çok daha güçlü çıktı. Ters şeritteyim belki de…

Tüm bunlar yanlışsa tek seçenek kalıyor geriye. Karşı şeride geçip, hayatın akışına bırakmak kendimi. Evet, evet. Hayatı akışına bırakmak en doğru seçenek belki de …”

Bu son cümle beni benden aldı gerçekten. Hayatında durduğun, bulunduğun yerden bir an için bile olsa adımını atıp, çemberin dışına çıkabilmek ve karşı şeritten nasıl göründüğüne bakabilmek… Ne şahane bir duruş olurdu bu gerçekten…

Bahsi geçen “karar alma” işine gelince; bu hayatımda öyle yerleşmiş bir alışkanlık olmuş ki; sürekli kararlar alıp, uygulayıp, yeniden kararlar alıyorum. Bilirsiniz her karar öncesi; yoğun bir çalışma, enine boyuna düşünme, emin olduktan sonra uygulama aşamasına geçiliyor.

Size bir önceki yazımda bahsettiğim yaşam koçum da; benim sürekli bu karar alma, uygulama ve bunun bende yarattığı yorgunluğu fark etmiş olsa ki; bana aşağıdaki cümleleri yazdırıp, evimde ve işyerimde görünür bir yere asmamı istemişti.

Şöyle ki:

“Bu konu hakkında bugün karar almayacağım.”
“Bugün karar almamaya karar kıldım.”

Bu cümleler benim için ne büyük bir lüks bilemezsiniz. Her gün bu cümleleri görmek bile beni öyle rahatlatmıştı ki. Şu akışına bırakma işine de kolaylık sağlamıştı.

Aşk ve Sevgi

Çoğu zaman bildiklerimizin, kendimiz için koyduğumuz kuralların, tek doğru olduğuna o kadar inanırız ki başka seçeneklerimizin de olabileceğini hiç düşünmeyiz.

“Bir tablo sadece ona bakan seyircinin gözlerinde hayat bulurdu. Eğer tek bir gerçeklik olsaydı; aynı konuda yüz tane resim yapmak mümkün olmazdı….”

Okuduğum bu kitapta geçen Picasso’ya ait bu sözler ne güzel özetlemiş bu durumu, değil mi? Bazen sabit fikirli olmayıp, gizli kibrimizin avuçlarından kurtulup; bildiğim, yürüdüğüm yoldan başka bir yol olabilir mi, diye düşünmek gerek gerçekten. Eskiden bu düşüncenin yanından bile geçemezdim. Sanırım yaş aldıkça, tecrübeler arttıkça olaylara bu şekilde bakabilmeyi becerebiliyorum.

Bu akışına bırakma olayını “Yol Senin İçinde” isimli kitapta yer alan “Aşk ve Sevgi” üzerine yazılan aşağıdaki cümlelerle tamamlamak istiyorum. İçimden geldi nedense 😃😃 Herkesin sevdikleriyle birlikte çok güzel bir bayram geçirmesini tüm kalbimle diliyorum.

Sevgiler …

“Aşık olmak” ile “Sevmek” arasındaki farkı sormuşlar. Şöyle cevaplamış Şems:

“Senin baktığına herkes bakar. Ama senin onda görebildiğini herkes göremez. Herkes aşık olabilir. Ama hiç kimse senin gibi sevemez. Tek fark sensin. Seni özel kılan sevdiğin değil, sevgindir. ❤✌

Demet Uncu