Girmediğim Yollar | 13

28 Nisan 2023

İndeks

Kadın kendi kendine söylenirken erkek arkadaşının yanına geldiğini fark etmekte gecikti. Adam dibine kadar gelip omzundan düşen askısını eliyle düzeltirken çığlığa benzer bir ses çıkararak yerinden sıçradı. O da muzip bir bakış atıp “Gideyim istersen” dedi. Adamın şaka yaptığından farkındaydı “Yok, lütfen gitme, otur. Sana sormak istediğim şeyler var” diyerek bileğini kavradı. Sonra onu serbest bırakıp sandalyelerden birini masasına yaklaştırıp ona yer açtı. Eliyle de “buyurun” anlamına gelecek referansa benzer bir hareket yaptı. Kendi de masasının başına oturup açık duran bilgisayarını kapattı. Ona şaşkın şaşkın bakan adama gözlerini dikerek konuşmaya başladı.

“Sevgi nedir sence? Ben tam olarak bilemiyorum sanırım.”

“Sen mi bilmiyorsun! Tam tersi sevginin en yoğun halini görüyorum sende. Hayırdır, bir şey mi var? Benim sevgimden…”

“Hayır öyle bir şey değil, nasıl anlatayım. Hım, bak canım, şöyle; ben uzun süre zihnimi rahatlatmaya ve bu yolla streslerden arınmaya çalıştım. Bedenimin sesini pek duyamadım. Ama biliyorsun eğer uyuman gereken saatten daha az uyursan beden mutlaka onu sonra senden geri ister. Eksik uyuduğun saatler kadar fazla uyuyarak ödeşirsiniz. Aynı onun gibi beden her zaman tetikte seni bekler, bir eksikliği varsa bunu sana eninde sonunda gösterir. Bazen hastalık olarak gelir, bazen aşk, bazen astral seyahat.”

“Ne, ne seyahati?”

“Astral seyahat, duymadın mı daha önce?”

“Yok, bilmem duymadım sanırım. Nasıl bir şey, anlat lütfen?”

“Rûya görmek gibi. Uykudayken bir yerlere gidip dolaşmak ve bunu uyandığın zaman hatırlamak. Tüm insanların uykuda yaptığı bir şey aslında ama bazılarımız hatırlıyor birçoğumuz da unutuyoruz. Sen hiç rüyanda yaşamadığın yerlere gittin mi?”

“Bilmem hatırlamıyorum, ya sen?”

Kadın cevap vermedi ama duruşundan “evet” dediği belli oluyordu. Lafı çevirip esas kafasını kurcalayan konuya dönmek istedi.

“‘Seni seviyorum’ dediğimde sen bunu nasıl algılıyorsun?”

Adam ne diyeceğini düşünürken kadın konuşmaya devam etti; “Sen birini sevdiğini nasıl anlarsın?”

“Çok basit, hemen anlarım.”

“Nasıl, ne olur da ‘seviyorum’ kararına varırsın?”

“Anlarım başka bir şey, karara varırım ayrı bir şey. Karar vermek için bir süre gerekir oysa anlamak ‘anlık’ bir şeydir. Tam olarak sorun ne?”

Kadın nereden başlayacağını düşünürken adam konuşmaya devam etti; “Seni biraz endişeli görüyorum. Hayrola, iyi misin?”

“İyiyim, sen beni tanımıyorsun, ben bazen böyle çok düşünürüm. Daha açık sorayım; ben sevgisiz biri miyim?”

“Sen mi? Hayır tabii ki.”

“O zaman ben seviyor ama sevdiğimi bilmiyorum. Farkında olmadan seviyorum yani.”

“Evet sevmek kendiliğinden olur. Tartıya konmaz, ölçülü biçili olmaz.”

“Peki seninle ilişkimizin devam etmesi için olmazsa olmaz bir şart nedir desem?”

“Benim için soruyorsan, ‘sevildiğimi bilmek’ derim.”

“Peki senin sevmen de önemli değil mi?”

“Ben zaten seviyorum o yüzden onu saymıyorum.”

“Yani koşulun ‘sevgi’ anladığım kadarıyla. Ama bir tez var kafamı karıştıran, şöyle diyor; ‘İyi bir ilişki için sevmeden olmaz ilkesi bir aldatmacadır.’ Buna ne dersin?”

“İyi de bu tez, sevginin yerine ne koyuyor onu merak ettim.”

“Bildiğim kadarıyla “yaratma gücünü” koyuyor. Yani bir ilişkinin sürdürülebilir olması için ‘yaratıcı’ olması, kişilerin birbirlerinin yaratım gücünü beslemesi gerekiyor. Örneğin para yaratan ya da parasızlık yaratan ilişkiler olabilir.”

Adam tam ağzını açacakken devam etti sözlerine kadın; “Dur bi dakika, sevgi, ilişki ve parayı nasıl bir araya getirdiğime hayretle bakıyorsun. İzin ver devam edeyim. Şöyle başlayayım; önce paranın tanımını yapayım, iki enerjiyi birbirine bağlayan bir katalizör. Açıklamamı ister misin?”

“Yok, devam et, merakla seni dinliyorum.”

“Yani kendi tek başına bir enerji değil, enerjiyi ortaya çıkaran bir potansiyel gibi düşün.”

Adam eliyle “mola” işareti yaparak, “Kısa bir ara rica ediyorum” dedi ve “Kahve içelim mi?” diye sordu.

İkisi de masadan kalkıp birlikte mutfağa doğru yürüdüler.

Devamı için tıklayınız.

Şen Sevgi Erişen

0 Comments

Şen Sevgi Erişen

1958 yılında İstanbul’da doğdu. Bursa’da ilkokulu, Balıkesir’de liseyi, lise son sınıf ve üniversiteyi İstanbul’da okudu. 1981’de İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Fizik Lisans Bölümü'nden mezun oldu. 21 yıl İstanbul’da liselerde öğretmenlik yaptı. 1984 yılında bir zihin tekniği olan Transandantal Meditasyon’a (TM) başladı. 2008’de ileri zihin tekniği alarak Sidha oldu. 2009’da Fairfield Iowa’da Maharishi Üniversitesi’nin “Dünya Barışı İçin Toplu Meditasyon Programına” 3 ay boyunca katıldı. Türkiye’ye dönünce Dünya Kardeşlik Birliği Misyon Programında “Güneş Öğretmeni” olarak çalıştı. 2018 yılında yazmaya başladığı, “Zeo, Kio ve Mehpare” adında yayınlanmış bir romanı, şiir, öykü ve denemelerden oluşan yayına hazır olan bir kitabı daha var. Dergimizde yayınlanan yazılarının bir kısmı bu kitaptan seçilmiştir.