İndeks
Eğitim Konulu Köşe Yazılarına Giriş | 01
Biz Olmak ve Eğitim | 02
Ben de Kürsüde Oturmak İstiyorum | 03
Güneş Öğretmen İş Başında | 04
Öğretmeyi ve Öğrenmeyi İstemek | 05
Hata Yapmanın Hediyeleri | 06
Anlamayı Anlamak, Öğrenmek ve Bilinç | 07
Öğrencilerle Toplantı | 08
Öğretmenler Kendi Aralarında Neler Konuştular? | 09
Öğrencilerin Bakış Açısıyla “Kopya” | 10
Hepimiz Öğrenci Olduk | 11
Çocuğumla Neden Felsefe Yapmalıyım? | 12
Toplumsal Travmalarımız | 13
Ergenlikte Yaygın Bir Problem: Sigara | 14
Düzensizlik De Bir Düzendir | 15
Kopya çekmek demek bilmediğin bir konuyu “biliyormuş gibi” göstermek demektir. Buradan yola çıkarak bir tartışma konusu oluşturabiliriz. İşte birkaç basit örnek:
Bu hikâyeleri devam ettirelim:
Birinci Hikâye:
Öğretmeniniz size bir ödev verdi. Evde yapılacaktı. Siz bunu yapamadınız ya da yapmayı unuttunuz. Fark ettiğinizde kendinizi kötü hissettiniz. Öğretmeninizin size kızacağını, ceza verebileceğini, arkadaşlarınızın yanında küçük düşeceğinizi düşündünüz. Tüm bu kaygılarla yatağa yatıp uyudunuz.
Bir sonraki gün…
İkinci Hikâye:
Bir gün evinize uzun süreden beri gelmeyen anneanneniz geldi. Onu görünce çok mutlu oldunuz. Boynuna sarılıp kucağına oturdunuz. Derslerinizin nasıl gittiğini sorunca ona “iyi” olduğunu söylediniz. En son matematik sınavında iyi bir not alamamıştınız. Bunu onunla paylaşırken neler hissettiniz?.
Üçüncü Hikâye:
Gece uyuduğunda bir rüya gördün. Arkadaşlarınla bir aradasın. Sen onları görüyorsun. Onlar seni görmüyorlar. Konuştuklarını duymuyorlar. Sen onları duyuyorsun. Senin hakkında konuşuyorlar. Orada kalıp onların izni olmadan dinlemek ister misin?
Dördüncü Hikâye:
Sana ait olmayan bir eşyayı sahibinden alıp kullanmak ister miydin?
Beşinci Hikâye:
Tanıdığın bir arkadaşının başkasından aldığı oyuncağı kendisininmiş gibi gösterdiğini öğrendiğinde ne hissedersin?.
– Ne güzel bir araba. Biraz oynayabilir miyim?
– Oyna. Benim de en sevdiğim arabam bu.
– Ben de almak istiyorum. Nereden aldınız?
– … Bilmem annem almış.
Birkaç gün sonra…
Güneş Öğretmen’e yardım edecek arkadaşı bu hikâyeleri konuşup tamamlayacağı öğrenciler seçti. Ve bazı sorular oluşturdu. Amacı bizim eğitimimizde hafife alınan “kopya” olayını üzerine düşünmek ve düşündürmekti. Konuya odaklanınca “kendimize ait olan ya da olmayan” birçok davranıştan biri olduğunu fark edebilecektiler.
En önemli sorun; davranışlarımızın kaçta kaçının bize -kendimize ait- kaçta kaçının “öğrenilmiş” davranışlar olduğunu fark edebilmektir.
Kopya Anılarından Bir Kaçı
Üniversitede öğrenciydik. Sınav salonunda en fazla 20 kişiydik. Önümdeki öğrenciyi iyi tanımıyordum. Benim yanımda oturan en samimi arkadaşıma kağıda yazdığı bir çözümü dikkatlice uzattı. O yazdıktan sonra bana vermesini söyledim gayet alçak bir sesle. Kısa bir bekleme anı, bir tereddüt yaşadı, farkındaydım. Onun bana kopya kağıdını vereceğinden o kadar çok emindim ki. Biraz daha bekledim. O soruyu yapamazsam bütünleme sınavına kalacaktım. Sonuç olarak ben o dersten kaldım. Arkadaşım gözetmen görür korkusuyla kopyayı bana vermemişti. Belki benim bilemediğim başka sebepleri de olabilirdi elbette.
No Comments